متن تصنیف عشق پیری

محمد رضا شجریان

« عشق پيري »شجريان را حتما شنيده ايد.

نسل پيش از ما عماد خراساني را خوب مي شناسد.

عماد، عشق مشهدي هاي نسل قبل بود. باآن غزل هاي عاشقانه و شعرهايش به لهجه مشهدي.

شعر اين اجرا مال عماد خراساني است:

يرگه کار مو و تو دره بالا م يگيره

ذره ذره دره عشقت تو دلم جا مي گيره

روز اول به خودم گفتم اي يم مثل بقي

حالا آم آم مي بينُم آار دره بالا م يگيره

چن شبه واز مودوزم چشمامه تا صبح به چخت

با به يك سمت بی خودي مات ممنه ، را م يگيره

چن شبه واز مث چهل سال پيش از اي مرغ دلم

تو زمستون بهِنه ي سبزه و صحرا مي گيره

موگومش هرچي آه مرگت چيه؟ آوفتي نمگه

عوضش نق مزنه ذآر خدايا مي گيره

پيري و معرآه گيري آه مگن آار مويه

دره کم کم ای کتاب صفحه پينجا م يگيره

هر آه عاشق بشه پنهون بكنه مثل اويه

آه سوار شتره و پوشتشه دولا مي گيره

اين شعر البته بيت ديگري هم دارد آه شجريان اجرا نكرده است:

آوتا آردن دامنار تا بيخ رون مشتي عماد!

ديگه مجنون توي خواب دامن ليلا مي گيره