بهترین فیلمهای تاریخ با موضوع فرار از زندان

فرار از زندان با همه استرس ها، هیجان ها و حاشیه هایی که دارد یکی از بهترین سوژه ها برای به تصویر کشیده شدن روی پرده سینماهاست. رقابت جذاب زندانیانی که معمولا انگیزه های بزرگی برای رها شدن از بند دارند.


 
 
 
 
سرنخ : فرار از زندان با همه استرس ها، هیجان ها و حاشیه هایی که دارد یکی از بهترین سوژه ها برای به تصویر کشیده شدن روی پرده سینماهاست. رقابت جذاب زندانیانی که معمولا انگیزه های بزرگی برای رها شدن از بند دارند؛ یک عده زندانیان، پای ثابت چنین فیلم هایی هستند اما تفاوت همیشه در نوع فرار و روش ها و ونقشه هایی است که این زندانی ها از آنها برای عبور از میله های زندان و رسیدن به دنیای آزاد استفاده می کنند. در لیستی که سایت مووی وب به تازگی اعلام کرده، با فیلم های پرفروشی آشنا می شویم که بهترین فرار از زندان ها را به تصویر کشیده اند.



رستگاری از شاوشنگ

The Shawshank Redemption

کارگردان: فرانک دارابونت

بازیگران: تیم رابینز، مورگان فریمن، باب گانتن و کلانسی براون

در صدر لیست بهترین فیلم هایی که درباره زندان و فرار از آن ساخته شده است، می توان اسم رهایی از شاوشنگ را دید. این فیلم رتبه اول در لیست 250 فیلم برتر تاریخ سینما در سایت IMDB را هم دارد. «اندی» و «رد» که در زندان ایالتی شاوشنگ زندانی هستند تصمیم به فرار می گیرند. اندی با یک چکش کوچک که در کتاب انجلیش پنهان کرده بود، 20 سال سوراخی را می کند و از آن تونلی می سازد تا از بند رها شود.
«رهایی از شاوشنگ» یکی از خوش ساخت ترین فیلم های تاریخ سینماست که از روی کتابی با همین عنوان ساخته شده است.



فرار به سوی پیروزی



Escape to Victory

کارگردان: جان هاستون

بازیگران: سیلوستر استالونه، دومارک پله، مایکل کین، بابی مور، اسوالدواردیلایز و ...

برای هر فرار، یک نقشه بی کم و کاست لازم است. در این فیلم هم عده ای از زندانیان فرانسوی نقشه می کشند تا با نگهبانان زندان مسابقه فوتبال بدهند و از این طریق فرار کنند. وقتی مسابقه با نتیجه 4-4 تمام می شود، تماشاگران سکوها را به هم می ریزند و بعد از درگیر شدن سربازها با نگهبان ها، زندانیان با لباس های غیرورزشی از آنجا فرار می کنند. از نکات جذاب این فیلم حضور بازیکن حرفه ای فوتبال یعنی پله و هنرمند مشهور سینمای رزمی یعنی سیلوستر استالونه در کنار بقیه بازیگران است.



فرار از آلکاتراس



Escape From Alcatraz

کارگردان: سیگل
بازیگران: کلینت ایستوود، پاتریک مک گوهان، رابرتس بلاسم، جک تیبو، فرد وارد، پل بنجامین، لاری هنکین، بروس م. فیشر و فرانک رونرزیو

آلکاتراس یکی از مخوف ترین زندان ها در دنیاست. فیلم فرار از آلکاتراس درباره فرانک موریس است که تا به حال چندین بار اقدام به فرار کرده اما هر بار زندانبان به او تذکر داده است که هیچ کس تا به حال از آنجا فرار نکرده و محال است کسی این کار را انجام بدهد. اما فرانک و دوستانش موفق می شوند این کار محال را انجام دهند.

کندن یک گودال، بیرون رفتن از کانال تهویه و گذر از خلیج به کمک قایق نجاتی که از بارانی های شان ساخته شده است نقشه ای است که آنها برای فرار کشیده اند. در حالی که همه فکر می کنند راه فراری از آلکاتراس نیست، آنها می گریزند و یک سال بعد زندان برای همیشه بسته می شود.



فرار بزرگ



The Great Escape

کارگردان: جان استرجز

بازیگران: استیو مک کوئین، جیمز گارنر، ریچارد آتنبراو، جیمز دونالد، چارلز برانسون، دونالد پلیسنس، جیمز کابرن و ...

امکان ندارد پای فرار از زندان وسط بیاید و کسی از فیلم فرار بزرگ یاد نکند. 76 زندانی انگلیسی در کشور آلمان، نقشه ای برای فرار می کشند. آنها با کندن تونل زیرزمینی اقدام به فرار می کنند. در این فرار عده ای کشته و عده ای دیگر دستگیر می شوند. «فرار بزرگ» با خشونت هر چه تمام تر به زندانیان نشان می دهد که فرار از زندان عاقبت خوشی نخواهد داشت. زندانیان دستگیر شده در این فیلم، یا پای چوبه دار می روند یا در کوره های آجرپزی، خاکستر می شوند.



محکوم شماره 13



Conviet 13

کارگردان: باستر کیتون

در این فیلم یک اتفاق را شاهد هستیم. به جای آنکه شخصیت اصلی یک زندانی باشد که قصد فرار دارد، با کسی به نام باستر کیتون روبرو می شویم، گلف بازی که بر اثر اصابت توپ گلف به سرش از هوش می رود و بر زمین می افتد. در همان هنگام، یک مجرم فراری او را پیدا کرده؛ لباس هایش را با او عوض می کند و بعد با خیال راحت تصمیم به فرار می گیرد. از آنطرف باستر با پوشیدن لباس متهم شماره 13 حسابی توی دردسر می افتد، متهمی که به اعدام محکوم است. این فیلم علاوه بر فرار، یک تعقیب و گریز عالی را هم به تصویر می کشد.



طولانی ترین یارد



The Longest Yard

کارگردان: رابرت آلدریچ

بازیگران: برت رنولدز، ادی آلبرت، ادلاتر، مایکل کانراد، جیم همپتن، هاری سیزر، جان استید من و چارلز تاینر

کاراکتر اصلی این فیلم یک ستاره خلافکار فوتبال آمریکاست که به دلیل ضرب و جرح به یک سال حبس محکوم می شود.نگهبانان زندان، بعد از درگیری که پل راه می اندازد، او را راهی یک سلول آهنی می کنند اما در همین هنگام، فوتبالیست بودن او به دادش می رسد چرا که رئیس زندان قصد دارد یک تیم فوتبال زندانیان راه بیندازد. بازی فوتبال و تبانی هر دو طرف، راه فرار را برای بقیه باز می کند.



کنت مونت کریستو



The Count of Monte Cristo

کارگردان: کوین رینولدز

بازیگران: جیم کاویزل، داگمار ادومینچیک، گای پیرس و ...

فیلمنامه «کنت مونت کریستو« بر اساس کتابی با یک ماجرای جنایی واقعی نوشته شده است. ماجرای کتابی که الکساندر دوما آن را نوشته است در زمان هیتلر اتفاق می افتد. داستان درباره ادموند دانتس است. دریانورد زندانی و مسافری مرموز که به دلایلی به زندان می افتد. او در آنجا با مردی آشنا می شود که نقشه گنج دارد. ادموند زمانی که آن مرد می میرد جسدش را مخفی می کند و خودش به جای او توسط ماموران به دریا انداخته می شود و فرار می کند. این یکی از هوشمندانه ترین فرارهایی است که در سینما به تصویر کشیده شده است.



قطار سریع السیر نیمه شب



Midnight Express

کارگردان: آلن پارکمر

بازیگران: براد دیویس، رندی کوئید، جان هرت، آیرین میراکل، یوهاپکینز، پائولو بوناچلی، نوربرت وایسر و پل اسمیت

«بیلی هیز» با دو کیلو مواد مخدر در فرودگاه دستگیر می شود و دادگاه عالی او را به زندانی مخوف می فرستد، جایی که باید 4 سال از زندگی اش را آنجا بگذراند.

بیلی در دادگاه تجدید نظر به 30 سال حبس محکوم می شود و همین مساله او را به فکر فرار می اندازد. نقشه فرار تو.سط خبرچین به گوش نگهبانان می رسد و به همین دلیل فرار او کنسل می شود اما بیلی با رفتن به بخش زندانیان روانی می تواند از زندان فرار کند.



پاپیون



Papillon

کارگردان: فرانکلین جی شافنر

بازیگران: داستین هافمن، استیو مک کوئین، ویکتور جولی، آنتونی زرب

پاپیون فیلمی است که بر اساس یک رمان واقعی از هنری چاریر ساخته شده است. هنری چاریر که در این فیلم به پاپیون معروف است، به اتهام قتل در زندان به سر می برد اما خودش را کاملا بی گناه می داند. پاپیون بعد از آشنایی با دگا که یک جاعل حرفه ای است، برای چندمین بار تصمیم به فرار می گیرد و موفق می شود از جزیره شیطان بگریزد.

در ابتدای این فیلم شاهد آن هستیم که زندانیان در جایی زندگی می کنند که آزادی در آن معنایی ندارد اما پاپیون همانند پروانه ای که روی بازویش نقش بسته است، دنبال راه فرار است. فراری که دست آخر او را به یک قایق شکسته، جدال با تمساح و ... می رساند.



بازداشتگاه 17



STALAG17

کارگردان: بیلی وایلدرچ

بازیگران: ویلیام هولدن، دان تیلر، اوتوپرمینجر، پیتر گریوز، نویل براند و سیگ رومان

بازداشتگاه 17 شاید در نگاه اول یک فیلم جنگی به نظر برسد اما این فیلم درباره اسیران جنگی است که دلشان می خواهد زنده بمانند و به همین دلیل دست به فرار می زنند. این اسیران نیروهای آمریکایی هستند که در سلول های انفرادی آلمان ها اسیر شده اند و تصمیم دارند از آنجا بگریزند.

تلخی بعضی از صحنه های فیلم آنقدر زیاد است که تماشاچی ها را حسابی متاثر می کند. مسوول بازداشتگاه آلمان ها به طرز شگفت انگیزی باهوش است و هر بار راه فرار زندانیان را می بندد و آنها را تیرباران می کند. «بازداشتگاه 17» را می توان تلخ ترین فرار از زندان نامید.

تازه‌ترین فهرست ده «بازیگر مرد» بزرگ تاریخ سینما +عکس‌‌ و مهم‌ترین فیلم‌ها

-->

تازه‌ترین فهرست ده «بازیگر مرد» بزرگ تاریخ سینما +عکس‌‌ و مهم‌ترین فیلم‌ها

تازه‌ترین فهرست ده «بازیگر مرد» بزرگ تاریخ سینما +عکس‌‌ و مهم‌ترین فیلم‌ها
این بازیگران ترکیبی هستند از 5 ستاره مدرن و 5 ستاره کلاسیک که همگی از اسطوره‌های سینما هستند.

 
سایت معتبر سینه ریوو 10 بازیگر برتر تمام دوران را انتخاب کرده است. البته ستارگان مرد. انتخاب به گونه ای است که نمی‌توان اعتراضی به آن کرد. هر 10 نفر از اسطوره های مسلم دنیای سینما هستند.

این بازیگران ترکیبی هستند از 5 ستاره مدرن – براندو، پاچینو، نیکلسون، دونیرو و نیومن – و 5 ستاره کلاسیک شامل کری گرانت، جیمز استوارت، همفری بوگارت و هنری فاندا. انتخاب به گونه ای است که نمی‌توان اعتراضی به آن کرد. هر 10 نفر از اسطوره های مسلم دنیای سینما هستند.
 
این سایت فهرست 10 نفره دوم را نیز منتشر کرده و نوشته که این 10 نفر نیز شایستگی حضور در هر فهرستی از بزرگ ترین ستاره های تاریخ سینما را دارند که در انتهای مطلب این فهرست نیز آورده شده است. 
 


1 – مارلون براندو
 
2004-1924
 
اسطوره بازیگری. اولین نمونه اعلای مکتب آکتورز استودیو. با اعتماد به نفسی خیره کننده که گاه پهلو به پهلوی خودپسندی می‌زد. از دهه 40 و 50 با فیلم هایی مثل اتوبوسی به نام هوس، زنده باد زاپاتا و در بارانداز چهره شد و در دهه 70 با پدرخوانده به یک افسانه زنده بدل شد. برخلاف انتظار تعداد فیلم های بزرگش چندان زیاد نیست اما تاثیر موحشی بر نسل بعدی بازیگران گذاشته است. دلمشغولی های سیاسی و اقتصادی اش و میلش به انزوا کارنامه او را به اندازه کافی پبربار نساخته است. اما در همین معدود شاهکارهایش، نبوغ بی نظیر بازیگری اش با احساس می‌شود.
 
بهترین فیلم ها: اتوبوسی به نام هوس (1951)، در بارانداز (1954)، پدرخوانده (1972).
 
فیلم های مطرح دیگر: زنده باد زاپاتا (1952)، وحشی (1953)، شیرهای جوان (1958)، آخرین تانگو در پاریس (1973).

 


2 – آل پاچینو
 1940-
 
در دهه 70 بهترین بازیگر دنیا بود. یک نیویورکی متوسط القامت با چهره ای خنثی و حتی می‌شود گفت روشنفکرانه با پدرخوانده چهره شد و با سرپیکو و بعدازظهر سگی و مترسک و پدرخوانده 2 (همگی ساخته شده در نیمه اول دهه 70) شهرتی افسانه ای یافت. از نیمه دوم دهه 80 اسیر مشوربات الکلی شد اما در دهه 90 با فیلم هایی مثل بوی خوش زن و مخمصه، بازگشتی خیره کننده داشت. موفقیت پیاپی فیلم های دوره اخیرش محبوبیت گمشده اش را دوباره احیا کرده است.
 
بهترین فیلم ها: پدرخوانده (1972)، بعدازظهر سگی (1975)، صورت زخمی‌(1984).
 
فیلم های مطرح دیگر: سرپیکو (1972)، پدرخوانده2 (1974)، مخمصه (1995)، نفوذی (1999).
 

3 – جک نیکلسون
1937-
 
قیافه سمپاتیک او راه را برایش هموار ساخته است. او به هیچ وجه زیبا نیست و حتی بارقه ای شیطانی در چهره اش احساس می‌شود اما از آن چهره هایی است که نمی‌توان چشم ازشان برداشت. در دهه 70 در یک دوره شکوفایی حیرت انگیز کاراکترهایی را ایفا کرد که در هیچ سبک و سیاق بازیگری نمی‌گنجند و محصول نبوغ غریزی او به عنوان یک بازیگر فوق مدرن بودند. او به عنوان بازیگر از حس همذات پنداری تماشاگر می‌گریزد و او را به چالش می‌کشد. حضور او در هر فیلم یعنی سهمی‌ از جذابیت یک فیلم. او از اواخر دهه 60 تا امروز همیشه یکی از وزنه های هالیوود باقی مانده است.
 
بهترین فیلم ها: محله چینی ها (1974)، دیوانه از قفس پرید (1975)، تلالو (1980
 
فیلم های مطرح: چند قطعه آسان (1971)، پستچی دوبار زنگ می‌زند (1979)، پتمن (1989)، بهترین شکل ممکن (1996).


4 – رابرت دنیرو
 
1943-
 
این بازیگر محبوب اسکورسیزی (او در 7 فیلم اسکورسیزی بازی کرده است) با بازی در فیلمی‌ از کاپولا شهرت جهانی پیدا کرد. در پدرخوانده 2 و در نقش جوانی های دن کورلئونه. توانایی اش در نمایش خشم کنترل نشده، عصیان های ناگهانی و تلاطم های احساسی او را به بازیگر محبوب اسکورسیزی بدل کرد. چهره ایتالیایی تبار او موجب شد تا به شکل سنتی در نقش گانگسترها ظاهر و مشهور شود. از دهه 90 این پدیده مسلم بازیگری، استعداد کمیک خود را جدی تر گرفت و در مجموعه ای از فیلم های مردم پسند کمدی ظاهر شد (مثل این را تحلیل کن). او یکی از استوانه های بازیگری معاصر است که همچنان توانایی جذب مغناطیسی تماشاگر را داراست اما مدت هاست که نقش مهمی‌ ایفا نکرده است.
 
بهترین فیلم ها: پدرخوانده 2 (1974)، راننده تاکسی (1975)، گاو خشمگین (1980).
 
فیلم های مطرح: سلطان کمدی (1982)، روزی روزگاری آمریکا (1984)، مخمصه (1995)، کازینو (1996).
 

5 – پل نیومن
 
2008-1925
 
در دهه 50 به عنوان جانشین جیمز دین جوانمرگ ظاهر شد. در نقش جوان معترض احساساتی منزوی اما به سرعت نشان داد که توانایی های فراتری از آن بازیگر فقید را در چنته دارد. بدون آن حس خوددلسوزی آزارنده جیمز دین. او به سادگی در نقش هایش می‌لغزید و به راحتی توانست در قالب کلاسیک بازیگران هالیوود جای بگیرد. او از آن دسته بازیگرانی است که با یادآوری فیلم ها و شخصیت هایی که بازی کرده ناخودآگاه لبخندی بر صورتتان می‌نشیند. نیومن در دهه 60 ستاره بی رقیب سینمای جهان بود. شهرت او در دهه 70 رو به زوال رفت و در دهه 80 (به رغم بردن یک اسکار) خاموش شد.
 
بهترین فیلم ها: گربه روی شیروانی داغ (1958)، بیلیاردباز (1961)، لوک خوش دست (1967).
 
فیلم های مطرح: هاد (1963)، مرد (1966)، بوچ کسیدی و ساندنس کید (1969)، نیش (1973).


6 – کری گرانت
 
1986-1904
 
او را می‌توان عصاره تمام فضائل بازیگری هالیوود دانست. نمایشی از طنز، چهره جذاب، زمان سنجی و توانایی های استاندارد بازیگری. او از ابتدای دهه 30 تا نیمه دهه 60 به مدت 35 سال ستاره مسلم سینما باقی ماند و با مجموعه ای از مشهورترین کارگردانان هالیوود همکاری کرد. شیوه سهل و ممتنع او در بازیگری هرگز در سینما تکرار نشده است. او متخصص بازی در فیلم های کمدی بود اما در نقش های درام نیز جلوه فراموش ناشدنی دارد. تاثیر او بر بازی ستارگانی مثل تام هنکس و جورج کلونی محسوس است. او از آن دسته ستارگانی است که هرگز به اسکار نزدیک هم نشد.
 
بهترین فیلم ها: نگهداری از بیبی (1938)، بدنام (1946)، شمال از شمالغربی (1959)، معما (1964).
  
فیلم های مطرح: حقیقت تاسفبار (1938)، فقط فرشته ها بال دارند (1939)، ارسنیک و توری کهنه (1944)، ماجرای به یادماندنی (1957).


7 – جیمز استوارت
 
1997-1908
 
مرد نجیب سینما کمی‌ پس از کری گرانت جلوه کرد و یک دهه پس از او از سینما کناره گرفت. این یعنی 40 سال بازی در سینما در بالاترین سطح ممکن. قامت بلند و احساسی اش عدم تعادل روحی را به تماشاگر منتقل می‌ساخت که باعث جلب همدلی تماشاگر می‌شد چهره او به رغم خوشایند بودن هیچ ارتباطی با قهرمان استاندارد آمریکایی نداشت. او ایفاگر نقش مردانی اخلاق گرا، کمی ‌رمانتیک با حسی از طنز و درگیر مشکلات روزمره زندگی بود. ردپای او بر بی شمار شاهکار سینمایی از بزرگترین کارگردانان سینماب ه چشم می‌خورد و در همه این فیلم ها او کار خودش را به بهترین شکل ممکن انجام داده است.
 
بهترین فیلم ها: مغازه سرنبش (1940)، چه زندگی شگفتی (1946)، پنجره عقبی (1954)، سرگیجه (1958)
 
فیلم های مطرح: آقای اسمیت به واشنگتن می‌رود (1939)، داستان فیلادلفیا (1940)، مهمیز برهنه (1953)، مردی که لیبرتی والانس را کشت (1961).
 

 


8 – همفری بوگارت
 
1957-1899
 
بوگارت جدا از ظرفیت های بازیگری اش بیشتر به عنوان یک شمایل در سینما حضور دارد. نمایشی عینی از کلبی مسلکی، تلخ اندیشی، وارستگی اخلاقی و در ترکیب با یک زبان گزنده و نیشخندهای ملایم. او در دهه 30 با سینمای گانگلستری شروع کرد اما در دهه 40 در زمان اوج گیری سینمای سیاه به عنوان چهره اصلی این نوع سینما مشهور شد. نمی‌توان ارزیابی دقیقی از توانایی های او به عنوان یک بازیگر انجام داد. افسانه پیرامون او چنان با واقعیت ترکیب شده که سخت است بوگارت حقیقی را تشخیص داد. مرگ او در سن 58 سالگی این افسانه را تشدید کرد.

بهترین فیلم ها: شاهین مالت (1941)، کازابلانکا (1942)، خوب ابدی (1946)، در مکانی خلوت (1950).
 
فیلم های مطرح: سی یرای مرتفع (1940)، داشتن و نداشتن (1944)، گنج های سی یرا مادره (1948)، قایق آفریکن کویین (1951).
 

9 – گری کوپر
 
1961-1901
 
گری کوپر از سینمای صامت در مقام یک ستاره شروع کرد و در دهه های 30 و 40 و 50 این مقام را حفظ کرد. در پشت چهره و کاراکتر موقر او نوعی بازیگوشی کودکانه احساس می‌شد. در صدا و حرکاتش خامی ‌موج می‌زد اما همه اینها مانع نشد که او در مقام قهرمان نمونه آمریکایی محبوبیت خارق العاده ای نیابد. تا آنجا که طعنه ادبی رومن گاری به افسانه از رنگ و رو رفته آمریکا، نام خداحافظ گری کوپر را بر خود گرفت. از چهره کوپر نوعی سلامت روان نیرومندی و حس نیت تراوش می‌کرد اما در دهه 50 به شکل متناقضی در بهترین فیلم هایش نوعی نااستواری و اضطراب را به نمایش گذاشت که نشانه ای از کمال دیررس بازیگری او بود.
 
بهترین فیلم ها: گروهبان یورک (1940)، ماجرای نیمروز (1952)، عشق در بعدازظهر (1957)، مردی از غرب (1958)
 
فیلم های مطرح: آقای دیدز به شهر می‌رود (1936)، زنگ ها برای که به صدا درمی‌آیند (1943)، سرچشمه (1949)
 
 

10- هنری فاندا
 
1982-1905
 
یکی دیگر از بلندقامتانی که در دهه 30 در سینمای آمریکا درخشیدند (گرانت، استوارت، کوپر و جان وین نیز همگی از قدی بالای 185 برخوردار بودند) در چره او نوعی رمانتیسیم ویکتوریایی موج می‌زد اما به سرعت نشان داد که در عرصه کمدی نیزی بازیگر مطرحی است. فاندا از 1935 بازیگری را آغاز کرد و در سال 1981 در آخرین فیلمش یعنی برکه طلایی ظاهر شد. 46 سال بازی و جالب آنکه برای آخرین فیلمش بالاخره برنده اسکار شد. در این میان از اواخر دهه 40 تا نیمه دهه 50 به شوق بازی در تئاتر، سینما را به طور موقت ترک کرد. او یکی از شمایل های وقار عمیق مردانه در سینماست

بهترین فیلم ها: خوشه های خشم (1940)، لیدی ایو (1941)، کلمنتاین عزیزم (1946)، 12 مرد خشمگین (1958)
  
فیلم های مطرح: تنها یک بار زندگی می‌کنی (1937)، آقای لینکلن جوان (1939)، مرد عوضی (1957)، روزی روزگاری در غرب (1969)
 

و حالا فهرست دوم 10 بازیگر بزرگ دیگر:
 
11 – مارچلو ماسترویانی، 12 – جان وین، 13 – گریگوری پک، 14 – اسپنسر تریسی، 15 – ژان گابن، 16 – برت لنکستر، 17 – الک گینس، 18 – جیمز دین، 19 – تام هنکس، و 20 – دانیل دی لوییس.

 

گردآوری: گروه فرهنگ و هنر سیمرغ
www.seemorgh.com/culture
منبع: yjc.ir