متن تصنیف خسرو خوبان

محمدرضاشجريان
ماهور



اي خسرو خو بان ، اي خسروبان
نظري سوي گدا كن
حبيب من
رحمي به من ، رحمي به من دلشده
بي سروپا ، بي سروپا ، بي سروپا كن يار
رحمي به من دلشده
بي سروپا ، بي سروپا ، بي سروپا كن
ز دست يارم ، چها كشيدم
بجز جفايش ، وفا نديدم
نه همزباني ، كه يك زماني
به او بگويم غم نهاني
نه اهل دردي ، نه غمگساري
زمن بپرسد ، غم كه داري
رحمي به من دل شده
بي سروپا ، بي سروپا ، بي سروپا كن