بيقرار

     (مولانا)   

 شهرام ناظری

 

در هوايت بي قرارم روز و شب                   سر ز پايت برندارم روز و شب

روز و شب را همچو خود مجنون كنم     روز و شب را كي گذارم روز و شب

جان و دل ميخواستي از عاشقان            جان و دل را مي سپارم روز و شب

تا نيابم آن چه در مغز من است                 يك زماني سر نخارم روز و شب

تا كه عشقت مطربي آغاز كرد                     گاه چنگم گاه تارم روز و شب

مي زني تو زخمه و بر مي رود            تا به گردون زير و زارم روز و شب

ساقياي كردي بشر را چون صبوح          زان خمير اندر خمارم روز و شب

اي مهار عاشقان در دست تو                   در ميان اين قطارم روز و شب

مي كشم مستانه بارت بي خبر                همچو اشتر زير بارم روز و شب

تا بنگشايي به قندت روزه ام                    تا قيامت روزه دارم روز و شب

چون ز خوان فضل روزه بشكنم                عيد باشد روزگارم روز و شب

جان روز و جان شب اي جان تو                  انتظارم انتظارم روز و شب

تا به سالي نيستم موقوف عيد                     با مه تو عيدوارم روز و شب

زان شبي كه وعده كردي روز بعد      روز و شب را مي شمارم روز و شب

بس كه كشت مهر جانم تشنه است             ز ابر ديده اشكبارم روز و شب