متن تصنیف ناز لیلی

 

غمت ، در نهـانـخـانه ی دل نشیند                به نازی که  لیلی به محمل نشیند

به دنـبال  مـحمل  چنـان  زار گریم              که از گریه ام ، نـاقه در گل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی              ز بامی که برخاست مشکل نشیند

بنـازم  به بـزم  مـحبت  ،  کـه آنـجا               گدایی ، به شاهی ، مقابل نشیند

خلد  گر  به  پا  خاری  آسان  برآید            چه سازم به خاری که بر دل نشیند